210 7643187Τηλέφωνο Επικοινωνίας - 210 7649008Τηλέφωνο Διευθυντή

Στιγμές από το παρασκήνιο

Αποφασίσαμε λοιπόν να φτιάξουμε αυτό το πράγμα το CanSat.

Εξαιρετική απόφαση για πολλούς λόγους: πρώτος και κύριος ότι θα γεμίσουν τα κεφάλια μας επιστήμη. Με άλλα λόγια καινούργιες γνώσεις, τις οποίες δεν μπορούμε να αντλήσουμε από τα σχολικά βιβλία, με τα οποία μας συνδέουν σχέσεις του τύπου “μακριά κι αγαπημένα”.

Να εδώ πέρα για παράδειγμα, όχι δεν προσευχόμαστε, όπως πιθανώς να συμπεράνατε με μια πρόχειρη εκτίμηση.

Ζούμε μια εξαίσια αισιοδοξία καθώς κατακτάμε την τέχνη της συνεργασίας! Τι χαρούμενο πράγμα η συνεργασία! Ακόμα κι ο Σάκης, ο σκελετός του σχολείου, χαμογελάει αθόρυβα από τη θέση του!

Μπορεί να αισθανθείτε μια δυσπιστία, όμως πραγματικά είμαστε σε θέση να αποδείξουμε ότι η ανταλλαγή ιδεών και νεοαποκτηθέντων γνώσεων προκαλεί χαρά στους ανθρώπους. Ιδού! Αποτυπωμένη και σε ψηφιακό υλικό:

 

Δυστυχώς όμως, η απειρία πληρώνεται καμιά φορά με βαρύ τίμημα... Εδώ για παράδειγμα, βρισκόμαστε στην ταράτσα του σχολείου και το γεγονός ότι για πρώτη φορά στα σχολικά χρόνια ανεβήκαμε στο υψηλό αυτό μέρος, μας προκαλεί ρίγη συγκίνησης! Ετοιμαζόμαστε να ρίξουμε για πρώτη φορά το πρώτο μας αλεξίπτωτο και νιώθουμε περίπου σα να πρόκειται να πατήσουμε στο φεγγάρι!

 Η επιτυχία της προσπάθειας συμβάλλει στην μεγέθυνση της αυτοπεποίθησής μας!

Και δυστυχώς μας αποτρέπει από το να προβλέψουμε πιθανές επιπλοκές. Αποφασίζουμε να ρίξουμε το αλεξίπτωτο από το Θέατρο Βράχων. Ε, και το επόμενο βήμα θα ήταν, ναι καλά διαβάσατε ΘΑ ήταν ο Υμηττός. Δεν φτάσαμε όμως ποτέ εκεί. Εδώ στιγμιότυπα από την επιχείρηση απελευθέρωσης του αλεξίπτωτου, το οποίο λειτουργώντας ως έρμαιο του ανέμου, πήγε και πιάστηκε σε κάτι φυτά πάνω στον βράχο. 

Ο αφανής αυτός ήρωας και πολύτιμος φίλος μας, ας τον ονομάσουμε Χρήστο, θέλοντας πιθανώς να αποφύγει την επανάληψη του εγχειρήματος, μας πρότεινε την χρήση drone για να ανυψωθεί το αλεξίπτωτο σε αξιοπρεπές ύψος.

Και πραγματικά είχαμε τη χαρά να θαυμάσουμε το αλεξίπτωτό μας να πέφτει σταθερά, υπέροχα! Οι κάτοικοι της γύρω περιοχής θα είχαν ξεσπάσει σε ενθουσιώδη χειροκροτήματα αν είχαν διακόψει το μεσημεριανό τους φαγητό και είχαν βγει στα μπαλκόνια τους εγκαίρως!

Εμείς πάντως χρωστάμε στον Χρήστο αιώνια ευγνωμοσύνη!

 

Για ποιο άλλο πράγμα να μιλήσουμε; H πορεία προς την ολοκλήρωση ξεκινάει από απλοϊκές απορίες του τύπου "τι να ναι τούτο?". 

Ακολουθεί επίμονη αναζήτηση και πειραματισμός.

Και βέβαια ομαδική δουλειά.

Κι έτσι προχωράμε σε ανώτερα επίπεδα εφαρμοσμένης επιστήμης. Ο Σάκης, ο σκελετός του σχολείου, τώρα πια γελάει αμηχανα. Δεν πιάνει τα υψηλά νοήματα που συζητούνται και τίποτα από την προηγούμενη ζωή του δεν τον βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση.

Βέβαια, υπάρχουν και οι δύσκολες στιγμές. Οι στιγμές που σηματοδοτούνται από ανεπιτυχείς νοητικές προσπάθειες, μιας και η κόπωση έχει κατορθώσει να επιβληθεί στην φυσιολογική λειτουργία των εγκεφαλικών μας κυττάρων και να αλλοιώσει την λειτουργία τους.

Μοιάζει, αλλά δεν είναι ζωγραφική σπηλαίων, είναι υπολογισμοί. Σε τέτοιες δύσκολες ώρες, τι απομένει;

Η συμπαράσταση των φίλων και συμμαθητών μας! Αυτές οι απόλυτα ανθρώπινες στιγμές, που συγκινούν κάθε ανθρώπινη ψυχή!

Κι εναλλακτικά, λίγη κίνηση στον εκκωφαντικά άδειο χώρο του σχολείου, μιας και είναι αργά το απόγευμα και η δουλειά δεν έχει τελειώσει!

Αγαπητοί φίλοι, σας αποκαλύψαμε κάποια από τα γεγονότα που διαδραματίζονται το τελευταίο τρίμηνο στην σχολική μας ζωή.

Σας ευχαριστούμε που μας ακούσατε! Θα επανέλθουμε!

 

με εκτίμηση

η ομάδα v-space

 
Επιστροφή στην κορυφή της σελίδας